RAŞiDi TARiKATI 16. SINIF SOFiLERE TENBiH

16.SINIF SOFiLER

Muhammed dediki “iki günü birbirine eş olan zarardadir.”

şeytan ve deccal aleyhillane hic boş durmuyorlar, hergün bize karşi yeni bir silah üretiyorla, ve bizimde onlarla savaşacak yeni silahlara ihtiyacimiz var, allah bize, o gün hangi silahi ikram ederse, onu alip zikir corbamiza katmak zorundayiz, yoksa onlarla savaşamayip yenik düşeriz.
ve yine bize varid olduki yine, yeni bir silah kuşanmamiz lazim, cünkü dedikya kafir deccal frekans ile oynuyor, ve bizim yazdigimiz bu dualarinda kehrwertini aliyor, ve mesala duamaizin başinda, “onlar namazlarini muhafaza ederler” diye zikrediyozki, biz de o ayette gecen o nlar zümresini kaitilipda nerde olursak olalim namazimizi kilip kacirmayalim istiyoruz, ve kafir ise, ben bunu zikredip cekdikce, o da onu ters ceviriyor ve oluyormu sana “onlar namzlarini kacirirlar” ve o zaman bir de bakmişin öglen namazi calinmiş, ucmuş bilme ertesi gün sabah gitmiş, veya hakeza hakeza, siz anlyin artik, yine biz “ya halim ya selim” cekiyoz yani sakin olabilmek icin, ve o da onu ceviriyor ve bize bir hiddet geliyor, ve yanardag gibi yeri gögü püskürüyoz, yani zor azizim, bu kafirlerle mücadele zor, silah lazim, ve yine varid olan silah ise, tam olarak :

Peygamber Efendimiz Aleyhissalâtü Vesselam bir gece Rabbine şöyle dua etmiştir:

“Allahım, azabından affına, gadzabından mağfiretine sığınırım, Senden yine Sana iltica ederim. Sana gereği gibi hamd etmekten âcizim. Sen Kendini sena ettiğin gibi yücesin.”

“Allahım, şayet ismimi saîdler defterine yazdıysan, orada sabit kıl. Şayet ismimi şakiler defterine yazdıysan oradan sil. Çünkü Sen buyurdun ki, ‘Allah dilediğini siler yok eder, dilediğini de sabit bırakır, Levh-i Mahfuz Onun katındadır.”

(Hadis-i Şerif )

أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ , بِسْمِ ﷲِالرَّحْمَنِ اارَّحِيم

يَمْحُو اللّهُ مَا يَشَاء وَيُثْبِتُ وَعِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ

Yemhûllâhu mâ yeşâu ve yusbit(yusbitu), ve indehu ummul kitâb.

Meali :

Euzubillahimineşşeytanirracim
Bismillahirrahmenirrahim

Allah, dilediği şeyi siler, yok eder (mahveder) ve (dilediği şeyi) sabit kılar ve ümmülkitap (ana kitap), O’nun indindedir (nezdindedir).

(Sadakallahul Aziym RA’D Suresi 39. ayet )

ve saliklarimiz yol tarikatimiza tabi olan, yol arkadaşlarimiz, bizim yolumuzda, şu an durdugumuz yer olan yere gelince, belalar musibetler etraflarını sarınca, ve atıkları her ok kendinizi vurar olunca, ve hatta elinde tuttugun senin olan bir bicak bile seni kesmeye yeltenince, anlaki buraya ayak bastin, ve Allah bize burada bu silahi gönderdi ki henüz bende tam manasi ila kullanmiyorum, amma kullanim talimatnamesi şu olaki, biz o duanin sadece

Zikirimiz Budur

“Allahım, azabından affına, gadzabından mağfiretine sığınırım, Senden yine Sana iltica ederim.” (Extern o bela gidesiye kadar Günde 41 defa)

işde bu ayeti okurken öyle tefkkür edesin ki ey salik, ey yolcu:
Allahdan gayri bir mevcudat yokdur öyle olunca o sana hişimlanan bicak da allah var ancak o bicak bir sükastci şeytan veya cin veya deccal askerinin eline gecmiş (amma gercekden leinde amma frekansi elinde) ve onunla sana karşi savaşiyorlar, ve sen o bicagi, o esir edilmiş halden kurtarip senin safina gecmesi icin de ki işde :
Ey yüce Rab “Allahım, azabından affına, gadzabından mağfiretine sığınırım, Senden yine Sana iltica ederim.” ve şu an sen bana hişimlanan bir bicak oldun, cünkü kainatta sendan başka bir mevcudat yok ise, öyleyse o senin hişimlanan bicak oldugun halindende, senden, sana yüce rabbe siginirim, senin o bicagin veya frekansin esir edilmemiş ele gecmemiş, ve galip olan Allah haline iltica edip siginirim diye tefekkür et. ve bu yukardaki duayi günde 41 defa okuamaya devam et. dedimya sayida degişiklik olabilir henüz tam testden gecmedi daha.

Dua bu, ve bu dereceye erenler icin 16.SINIF SOFiLER icindir

“Allahım, azabından affına, gadzabından mağfiretine sığınırım, Senden yine Sana iltica ederim.” (41 defa Haricen okuncak)


o mertebeye erdigin zaman, Böyle zikret, ve o köprüden gec.

Öyle olunca Kabe’ye dönmekten daha evla olan bir kalbe doğru dönmektir. yani bir insandan bir şey istiyorsan, ya da biri sana sesleniyorsa, senin ona dönmen, namaz kılıyor olsan bile, ona dönmen daha evlâdır. hani Peygamber Efendimizin başından geçmiş, Peygamberimiz birisini çağırdı o namaz kılıyordu namazını bozup da ona doğru gelmedi, daha namazını bitirdi geldi, Peygamberimize Neredesin sen dedi, O an ayet indi, peygamber sizi çağırdığı zaman her şeyi bırakıp ona gidin diyerekten

Bu sohbeti de Ebû Hüreyre naklediyor:

Resulullah Sallallâhü Aleyhi Vesellem Ubeyy bin Kâ’b’in yanına vardı, ‘Ubeyy!’ diye seslendi. Ubeyy o sırada namazdaydı. Ubeyy yüzünü çevirip baktı, fakat Resulullaha Sallallâhü Aleyhi Vesellem cevap vermedi.

Ubeyy kıraat ve tesbihleri kısaltarak namazı hafifletti. Sonra kalktı, Resulullah Sallallâhü Aleyhi Vesellemin yanına gitti, ‘Esselâmü aleyke yâ Resulallah!’ dedi.

Resulullah Sallallâhü Aleyhi Vesellem ‘Ve aleykesselâm’ buyurdu ve ‘Ey Ubeyy, seni çağırınca bana cevap vermene engel olan sebep neydi?’Ubeyy, ‘Yâ Resulallah, namaz kılıyordum’ dedi

أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ , بِسْمِ ﷲِالرَّحْمَنِ اارَّحِيم

يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا اسْتَج۪يبُوا لِلّٰهِ وَلِلرَّسُولِ اِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْي۪يكُمْۚ وَاعْلَمُٓوا اَنَّ اللّٰهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِه۪ وَاَنَّهُٓ اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

Euzubillahimineşşeytanirracim
Bismillahirrahmenirrahim

Yâ eyyuhâllezîne âmenûstecîbû lillâhi ve lir resûli izâ deâkum limâ yuhyîkûm, va’lemû ennallâhe yehûlu beynel mer’i ve kalbihî ve ennehû ileyhi tuhşerûn.

Meali :

Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah’ın ve Resûlü’nün çağrısına uyun ve bilin ki Allah, kişi ile kalbi arasına girer. Yine bilin ki, O’nun huzurunda toplanacaksınız.

Sadakallahul Aziym ENFAL-24. ayet

Resulullah Sallallâhü Aleyhi Vesellem, ‘Allah’ın bana vahyettiği Kur’ân’da, ‘Size hayat bahşedecek bir hususa sizi dâvet ettikleri zaman Allah ve Resulüne icabet ediniz’ emrini bulmadın mı?’ buyurdu.

Ubeyy, ‘Evet, buldum, inşaallah bir daha bu hataya dönmeyeceğim’ dedi.

Resulullah Sallallâhü Aleyhi Vesellem, ‘Sana ne Tevrat’ta, ne İncil’de, ne Zebûr’da, ne de Kur’ân’ın diğer kısımlarında bir benzeri indirilmemiş olan bir sûre öğretmemi ister misin?’ buyurdu.

Ubeyy, ‘Evet, yâ Resulallah’ dedi.

Resulullah Sallallâhü Aleyhi Vesellem, ‘Namazda nasıl okuyorsun?’ diye sordu.

Bunun üzerine Ubeyy, Ümmü’l Kur’ân olan Fâtiha Sûresini okudu.

Resulullah Sallallâhü Aleyhi Vesellem şöyle buyurdu:

‘Nefsim kudret elinde olan Zat’a yemin ederim ki, onun benzeri ne Tevrat’ta, ne İncil’de, ne Zebûr’da, ne de Kur’ân’da indirilmemiştir. O mesnâ’lardan yedi âyet ve bana verilen yüce Kur’ân’dır.’


Peygamber Efendimiz Sallallâhü Aleyhi ve Sellem Buyurdular

“Çağırdığı zaman davetine icabet etmek, müslümanın müslüman üzerindeki haklarındandır”

(Hadis-i Şerif , Nesaî, Cenâiz, 52; İbn Mâce, Cenâiz, l; Dârimî, İsti’zân, 5)

Başka bir hadiste, davete icabet etmeyenin Allah ve Rasûlüne karşı gelmiş sayılacağı bildirilir

(Hadis-i Şerif , Müslim, Nikâh, 110; Ebû Dâvud, Et’ime, l; İbn Mâce, Nikâh, 25).


yani orada Allah seni çağırıyor, peygamberin içinde Allah var, Allah görüyor seni, Senin Allah rasulüne yönelişin, Allah’a doğru yöneliş, Kabe’ye doğru yönelmekten daha evladır. namazdan bile mühimdir, yani o yüzden Namazda imam dua edeceği zaman, Kabe’ye sırtını döner, yüzünü cemaata doğru döner, her kalp bir Kabe gibidir zaten, Allah’ın tecelli yapacağı yer. Lebbeyk odur işte, hac da tane söylenilen lebbeykler sen beni buraya çağırdın, Rabb’im sana yöneldim demek tir, çağırması bazi zaman bir dilenci olaraktan, yada bir kedi bir köpek olraktan da çağırdığı zaman,yani bir köpek susamış, bir köpek olarak beni seni onu çağırdığı zaman, Lebbeyk, Rabbim Buyur, Ne isteğin, ne ihtiyacın var, demektir ona yönelmek demek, bir kalbe, canli kabeye yönelmekdir. Allah’ın ihtiyacı mı var Allah’ın? Allah köpeği yaratmış, Allah’ın köpeği yaratmış ta kâinattan dışarı mı atıvermiş, halbuki köpek de de Allah’ın bir tecelliyatgahı olan kalp var, ve o an o köpek susadı, Acıktıysa, senden hav hav diye bir şey istiyorsa, Lebbeyk Buyur Rabbim, ne ihtiyacın var, görebilir miyim, yapabilir miyim, elimden gelir mi, diye ona yönelmek, Aynen Arafat’ta, hacda, Allah Allah diye tavaf etmekten daha evlâdır, öyle O da kalp taşıyor, köpeklerde canlı, kalp taşıyor, oradaki Kabe canlı değil bile, sena oraya yönelmekten dahafaziletlei olan içinde ıslaklık Taşıyan bir kalp sahibi o köpeğe yönelmen, kediye yönelmen ya da bir insana, Ahmet amca ya, Mehmet amca yönelmen daha evlâdır, geçerlidir, Lebbeyk manası da budur. Buyurun, Ne yapabilirim, elimden ne gelir, Buyur Ne yapayım,su mu istiyorsun, Acıktın mı?

Allah acıkır mı? Evet acıkır, Allah Allah susar mı? Evet susar,

Denilir ki Hz. Musa’nın kavmi Hz. Musa’ya derler ki; “Yüce Allah’ı soframıza davet et. O’na yemek ikram etmek istiyoruz.” Hz. Musa (a.s.) kavmine kızar. Der ki; “Bilmiyor musunuz, Yüce Rabbimiz insanlara ait böyle eksikliklerden pak ve uzaktır? Onun için böyle haller düşünülemez. Yüce Allah’ın sizin ekmeğinize yemeğinize ihtiyacı yoktur. Allah yemez, içmez, uyumaz.” Ancak kavmi ısrar eder. Daha sonra Hz. Musa Yüce Rabbin vahyine ulaşınca Rabbimiz sordurur: “Musa, kavminin isteğini neden bana iletmedin? Onlar beni yemeğe çağırdılar.” Hz. Musa der ki; “Ya Rabbi, seni tenzih ederim. Senin sıfatlarını biliyorum. Sen böyle şeylerden (ekmekten, yemekten, su içmekten, uykudan) arınmışsın. Paksın, münezzehsin.” Yüce Rabbimiz Hz. Musa’ya buyurur ki; “Kavmin hazırlık yapsın. Cuma günü ben onların davetine karşılık vereceğim.” Hz. Musa kavmine döndüğünde bunu onlara söyler. Kavmi müthiş bir hazırlık yapar. Çeşit çeşit yemekler hazırlanır. Her ev yemek getirir. Hazırdırlar. Ve Yüce Rabbi beklemekteler. Ancak gelen giden yok. Neden sonra akşam üstü, her tarafı dökülen, gariban ve muhtaç olduğu belli olan bir fakir gelir ve “Bu fakire bir lokma” der. Halk ve Hz. Musa derler ki; “Biz, Yüce bir misafir bekliyoruz. Sen bekle, hatta bize su taşı. Sonra seni doyururuz.” Beklerler. Gelen giden yok. Kavmi Hz. Musa’yı kınarlar. Fakir de, bir şey yiyemeden yoluna devam edip gider. Ertesi gün Hz. Musa’ya Rabbin emri tecelli eder. Hz. Musa der ki; “Ya Rabbi, ben mahcup oldum. Sizin lütfunuz o sofraya tecelli etmedi.”
Yüce Rabbimiz buyurdu; “Musa ben geldim. Ama siz beni doyurmadan gönderdiniz.” Hz. Musa hayret içinde; “Ya Rabbi nasıl olur?” deyince Rabbimiz buyurdu; “O fakir geldi ya ! İşte ben o fakirin yanında idim. Onu doyurmuş olsaydınız bana ikram etmiş olurdunuz. Bilmiyor musunuz? Ben yoksulun, muhtacın, düşmüşün yanındayım. Ona ikram ettiğinde bana ikram etmiş olursunuz. Ben susamış kulumun yanındayım. Ona su verdiğinizde bana su vermiş olursunuz.”